Istraživanje: Širi drumovi ne donose automatski brži protok saobraćaja!
Nada da će jedna dodatna saobraćajna traka doprineti smanjenju saobraćajnih gužvi, što pride zvuči i potpuno suvislo, ispostavlja se lažnom. Tako barem indikuju rezultati nedavno sprovedene studije u Americi. Dakle, prema nalazima te studije, ne postoji veza između širenja puteva i blažih saobraćajnih zakrčenja.
Između 1993. i 2017. godine, kapaciteti autoputeva u stotinu najvećih američkih gradova (posmatranih u širem smislu) su narasli za oko 42%, navodi se u izveštaju koji je objavila organizacija Transport za Ameriku (Transportation for America – T4A), inače posvećena poboljšanju drumskih i generalno transportnih sistema u Sjedinjenim Državama.
Prezentovan je podatak o novih 30.511 milja, dodatnih saobraćajnih traka koje su u međuvremenu izgrađene, što je ekvivalent dužini puta od oko 49.000 kilometara. Prema navodima koje je izneo T4A, populacija ovih metropola je porasla za samo 32% tokom istog perioda, što će reći da je broj stanovnika napredovao osetno sporijim tempom od kapaciteta autoputeva. Pa opet, nezavisno od toga, broj izgubljenih sati u saobraćajnim tarapanama je, od 1993. do 2017. godine, narastao za 144%, navodi se u istoj studiji.
U čak 92 od 100 ispitanih regija koje obuhvataju glavne američke metropole, povećanje broja „bačenih sati“ je uvećano za više od 100%, dok je Detroit posebno interesantan jer je u tom gradu došlo da smanjenja broja stanovnika za 5%, ali je ipak broj izgubljenih sati na drumovima porastao za 45%. Iako deluje potpuno logično da broj stanovnika bude u direktnoj korelaciji s težinom saobraćajnih gužvi, podaci izneti u studiji ukazuju da (direktne) veze u stvari nema.
Istraživanje je realizovano na pažljiv način i relevantno je za Ameriku, objašnjava istraživač iz oblasti mobilnosti (saobraćaja) Andreas Knaj iz Berlinskog istraživačkog centra. „Ovakve studije ukazuju da je američki način života blizu svom kraju.“
Širi putevi doprinose boljoj protočnosti saobraćaja na kratak rok i čine da se putovanje odvija brže. Na taj način, putovanje postaje brže, lagodnije i poželjnije. Međutim, širi putevi dovode i do većeg obima korišćenja istih, odnosno do češćeg odlučivanja ljudi da sednu za volan i upute se tim istim, sada širim, autoputem. Tako dolazi do još intenzivnijih zakrčenja u odnosu na ona koja su zabeležena u prošlosti.
Istovremeno je broj prevaljenih milja po osobi nastanjenoj u američkoj metropoli, porastao sa nekadašnjih 21 na aktuelnih 25 na dan. Do ovoga dolazi zbog neprestanog širenja površine koju zauzimaju veliki gradovi, navodi pomenuti stručnjak Andreas: „Kao i u Nemačkoj, Amerikanci žele da žive daleko od svoje kancelarije i gradskih jezgara. To dovodi do povećanog obima saobraćaja.“
Takav stil života generalno se bliži kraju jer saobraćajne gužve anuliraju sve blagodeti života u predgrađima.
Što se tiče afiniteta evropske populacije, dobar primer može biti baš Nemačka. Naime, sličan trend onome „preko bare“ primećen je i u germanskoj državi.
„Svakodnevna distanca koju ljudi prevaljuju da bi realizovali kovanicu „kuća-posao-kuća“ postaje predugačka,“ nastavlja Andreas.
Dakle, to je jedan fenomen koji nije isključivo vezan za Ameriku, već i za Nemačku gde je dnevna prosečna prevaljena distanca narasla za 21%, odnosno sa 8,7 kilometara iz 2010. godine, na 10,5 kilometera u 2014.
AutoRepublika
(374)
